Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2018

Μακεδονομαχία και Μακεδονομάχοι (3)

Αποτέλεσμα εικόνας για το κτίριο της κυβέρνησης των Σκοπίων


Έξις δευτέρα φύσις. Ο κ. Τσίπρας, έχει συνηθίσει, άλλα να λέει, άλλα να εννοεί και άλλα να κάνει. Δεν πρόκειται για τα όσα έλεγε περί "κατάργησης του μνημονίου με έναν νόμο", "τον μισθό των 781 ευρώ και τις συντάξεις που δεν θα πειραχτούν", αλλά και το "κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη", γνωστά είναι όλα αυτά, γνωστότερο το ό,τι γι' αυτά δήλωσε (και καθάρισε;) αυταπατημένος, αλλά για το θέμα που τρέχει αυτές τις μέρες και ο κ. Τσίπρας θέλει να δώσει λύση, έτσι όπως μόνον αυτός ξέρει και για έναν ακόμη λόγο, να μην αναγκαστεί να ανατρέψει δεύτερη φορά δημοψήφισμα και αποδειχτεί (ξανά και ξανά) πόσο πολύ πιστεύει στις δημοκρατικές διαδικασίες. Ο "Μακεδόνας" Ντιμιτρόφ μας αποκάλυψε κάτι που ήταν αδιανόητο ακόμη και να το φανταστούμε. Η χώρα του ωρίμασε. Αν το είπε για αστείο, δεν γελάσαμε. Προφανώς, ήθελε να πει ό,τι απ' όταν άλλαξε η κυβέρνηση η χώρα του σκέφτεται πιο ώριμα, ενώ μέχρι χθες σκέφτονταν ανώριμα.

Ζητούσε με ανώριμο τρόπο να αυτοπροσδιοριστεί ως η κληρονόμος της Μακεδονίας και της ιστορίας της, αλλά τώρα, με τη νέα κυβέρνηση, κάτι αντίστοιχο με την Συριζαϊκή, σχετικά με το πως αντιλαμβάνεται τις αξίες, ποιον τραβάει το αυτί και σε ποιον κλείνει το μάτι, αυτό άλλαξε. Εξειδικεύτηκε ο ανώριμος τρόπος έτσι ώστε να καμφθούν και οι τελευταίες αμφιβολίες μας, για τις καλές προθέσεις των γειτόνων. Στο εξής, οι κάτοικοί της, ναι μεν θα εξακολουθούν να θεωρούν τους εαυτούς τους απογόνους των αρχαίων Μακεδόνων, όπως, δηλαδή, οι Καλάς, όμως, είναι διατιθέμενοι να νερώσουν το κρασί τους και να μην θεωρούν ό,τι έχουν αποκλειστικότητα στον όρο "Μακεδονία". Ωριμότητα, λοιπόν. Διότι Μακεδονία έχει η Βουλγαρία, έχει η Ελλάδα, έχει ακόμη και η Αλβανία. Η διαφορά με τις υπόλοιπες Μακεδονίες είναι ό,τι στην μεν βουλγαρική κατοικούν Βούλγαροι και ομιλούν την βουλγαρική, στη δε αλβανική Αλβανοί και ομιλούν την αλβανική και στην ελληνική Έλληνες που ομιλούν την ελληνική, ενώ στη χώρα του Ντιμιτρόφ (και όχι Ντιμιτρόβιτς) ομιλούνται τα γνήσια μακεδονικά. Επίσης, ό,τι δεν θα επιχειρήσουν την καπηλεία και της ιστορίας της Ηπείρου, καθώς οι γείτονες, κατά το ήμισυ είναι Μακεδόνες και κατά το δεύτερο μισό Ηπειρώτες ένεκα Ολυμπιάδας.

Μάλιστα, η χώρα του έχει ωριμάσει τόσο πολύ, που σαν ώριμο φρούτο είναι έτοιμη για συγκομιδή από το ΝΑΤΟ την ΕΕ και πρωτίστως από την "ανάπτυξη" που θα τους έρθει ευθύς αμέσως φορέσουν επίσημα την μακεδονική περικεφαλαία, ενδεχομένως και μια κελεμπία, διότι ο Αλέξανδρος έζησε, και, στην Αίγυπτο. Όχι, δεν θα ζητήσουν την Αλεξάντρεια, τους πέφτει κάπως μακρυά, τους αρκεί η Solun. Παρεμπιπτόντως, κατά τους ιστορικούς της "Μακεδονίας", η Solun, ήταν αδερφή του Αλέξανδρου. Ο κ. Ντιμιτρόφ πρέπει να γνωρίζει και το γνωρίζει. Ποιος είναι ώριμος και ποιος ανώριμος, εννοείτε τρόπος, για να λυθεί το ζήτημα της πορείας της χώρας του και να καταφέρει, επί τέλους, να αποκτήσει αφέντη σταθερό, αφέντη που θα την προστατεύει, διότι ένας Αλέξανδρος δεν αρκεί, άλλωστε ένα χάλκινο άγαλμα είναι όπου κουρνιάζουν τα περιστέρια. Όσο πιο σταθερός, και πιο καπάτσος, θα είναι ο αφέντης, τόσο καλύτερη θα είναι και θα νοιώθει η χώρα την προστασία του. Κάτι που το γνωρίζουν οι κάτοικοι πολλών χωρών που απέκτησαν αφέντη ή και αφέντες, ώστε να τους προστατεύουν. Διότι, ενίοτε ένας αφέντης δεν είναι αρκετός, πρέπει να υπάρχει πλουραλισμός. Ακόμη και ο "Σουλτάνος" μπορεί να τους προσφέρει προστασία, ειδικότερα αυτός, έχουν κοινά συμφέροντα που κάποτε ελπίζει να συναντηθούν.

Πως ωριμάζει μια χώρα, ή καλύτερα μια περιοχή, καθώς ως χώρα τα χρόνια της είναι ελάχιστα, που διεκδικούνταν από δυο κυρίως γειτονικά έθνη και, για να μην ταξιδεύει το μυαλό μας, αναφέρω, το βουλγάρικο και το σέρβικο, μέχρι να καταστούν ανεξάρτητα κράτη μετά την διάλυση της οθωμανικής αυτοκρατορίας μέσω σφοδρών συγκρούσεων, πρώτα με τους Οθωμανούς (1ος βαλκανικός) και ύστερα μεταξύ τους (2ος βαλκανικός) και να περάσει τελικά αυτή η περιοχή, και λόγω συγκυριών, στην σέρβικη επικράτεια, ενώ εθνολογικά και γλωσσικά η πλειοψηφία των κατοίκων της συγγένευε με το βουλγάρικο έθνος. Έζησε για πολλά χρόνια σε μια ένωση, που προκειμένου να αποξενωθούν οι κάτοικοι αυτής της περιοχής από τις ρίζες τους, ώστε να ενσωματωθούν σε μια ένωση δημοκρατιών, επανήλθε ένα παλιό όραμα, αλλά αυτή τη φορά με ελαφρά διαφοροποιημένη συνταγή και η Vardarska του 1939, όπως μαρτυρεί και το γιουγκοσλάβικο γραμματόσημο, μετά τον β΄ π.π. έγινε "Makedonjia". Οι κάτοικοι της κατακλύστηκαν από την προπαγάνδα της "μακεδονικής" καταγωγής τους και δεν είχαν κανέναν λόγο να μην το πιστέψουν, αποτελούσε λύτρωση γι' αυτούς καθώς η περιοχή τους ήταν το επίκεντρο μιας συνεχούς σύγκρουσης, ένοπλης σε περιόδους ανακατατάξεων και πολιτικής σε ειρηνικές περιόδους. Ο Τίτο, βέβαια, ήταν Κροάτης και προνοητικός, προσπάθησε να βάλει τέλος σ' αυτή τη διαμάχη προστατεύοντας και τα συμφέροντα της ένωσης που ηγούνταν και που, ουσιαστικά, ήταν δημιούργημά του, γι' αυτό και δεν έπρεπε, και δεν μπορούσε, κανείς να του το χαλάσει. Έκανε αυτό που θεωρούσε ιδανικό, χωρίς να ιδρώνει το αυτί του για το φάντασμα που ανάστηνε, κι αν κάποτε, με το πλήρωμα του χρόνου, θα βάδιζε αυτό στα χνάρια των βούλγαρων κομιτατζήδων.

Οι καλύτεροι σύμμαχοι μας, αν θέλουμε να βοηθήσουμε το νεογέννητο κράτος να επιβιώσει, να τεθούν οι βάσεις για μια οριστική διευθέτηση παλαιών και νέων "οραμάτων" και να αποτελέσει αυτό δείγμα επίλυσης παρόμοιων προβλημάτων για να ηρεμήσουν τα Βαλκάνια, αποτελούν οι Αλβανόφωνοι κάτοικοι του νέου κράτους που αντιδρούν, καθώς αποτελούν το 20% του πληθυσμού, στην προοπτική σλαβοποίηση του κράτους, όπως επίσης και η Βουλγαρία, που βλέπει το τερατούργημα που η ίδια δημιούργησε, αποτέλεσμα του εθνικισμού της και της επεκτατικής της πολιτικής, τόσο κατά την περίοδο των βαλκανικών πολέμων και του Μακεδονικού Αγώνα που προηγήθηκε, όσο και κατά την κατοχή των Βαλκανίων από τους ναζί. Σήμερα, στηρίζει κι αυτή, λύση για την ονομασία που δεν θα εμπεριέχει γεωγραφικό προσδιορισμό, ο οποίος θα υποδηλώνει αλυτρωτισμό και θα προκαλεί διεκδικήσεις σε εδαφικά τμήματα της.

Εάν θέλουν οι κάθε Ζάφ και Ντιμιτρόφ να δώσουν οντότητα στο κράτος τους, εάν θέλουν την ευημερία του, πρώτα πρέπει να σεβαστούν όλους τους κατοίκους του και μετά τους γείτονές τους. Να συμβάλουν στη δημιουργία ενός πολυεθνικού κράτους, άλλωστε, σκοπός τους είναι να ενταχθούν στην ΕΕ στην οποία υπάρχει μελλοντική προοπτική να μετασχηματιστεί σε ένωση ευρωπαϊκών λαών, αν και όποτε ξεπεραστούν οι εθνικισμοί και άλλου είδους εμπόδια. Η εμμονή, των κάθε Ζάφ και Ντιμιτρόφ στην παραχάραξη της ιστορίας, η εμμονή τους στην δημιουργία ψευτοσυνειδήσεων, εγκυμονεί κινδύνους που κανείς δεν ξέρει, ούτε μπορεί να προβλέψει, αν και πότε και κάτω από ποιες συνθήκες θα εκδηλωθούν και ποιους θα πάρει η μπάλα. Οι εμμονικές αναφορές ό,τι οι κάτοικοι της χώρας του είναι και θα είναι Μακεδόνες και πρόσφατα ό,τι η χώρα του δεν χρειάζεται ρίζες 2000 χρόνων για να αισθάνεται αυτοπεποίθηση, δείχνει το ξεγύμνωμα της πολιτικής που ακολουθήθηκε, από όλες τις κυβερνήσεις, αφ' ης προέκυψε το λεγόμενο "Σκοπιανό", παλαιότερα"Μακεδονικό".

Όταν, λοιπόν, και σ΄αυτό το πλαίσιο, η δική μας πολιτική ηγεσία δηλώνει απερίφραστα ό,τι είναι έτοιμη να παραχωρήσει τη χρήση του όρου "Μακεδονία" για την ονομασία του κράτους των γειτόνων, δίνει το δικαίωμα της συνέχισης του "οράματος" της μεγάλης "Μακεδονίας". Σ' εκείνους που δεν φαίνονται διατιθέμενοι να το αποβάλουν. Αν κρίνουμε απ' τα λεγόμενα του κ. Ζάεφ, ο οποίος δήλωσε σε όλους τους χρόνους, ό,τι δεν βλέπει το λόγο να αλλάξει το σύνταγμα. Όταν, λοιπόν, αποκτήσουν την Μακεδονική "ιθαγένεια" μέσα στους οργανισμούς των οποίων πρόκειται να γίνουν μέλη, κι όταν με την μελλοντική τους ένταξη στην ΕΕ καταχωρηθεί ως "Μακεδονική" στις γλώσσες που ομιλούνται στην ΕΕ η γλώσσα τους, θα αναβιώσει η προκλητικότητα, κατά τον ίδιο τρόπο που αναβιώνει με κάθε ευκαιρία η εξ ανατολάς προκλητικότητα, υπογραφούν ή όχι αμοιβαίες συνθήκες όπως επιθυμεί ο κ. Τσίπρας. Τι θα συμβεί, αν ένας άλλος Ζάεφ, κι ένας άλλος Ντιμιτρόφ, αμφισβητήσουν αυτές τις συνθήκες, όπως ο "Σουλτάνος" ζητάει την αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάνης; 

Το ερώτημα, λοιπόν, προς τη δική μας πολιτική ηγεσία, δεν είναι αν είναι ανιστόρητοι, αν αδιαφορούν για τα ιστορικά δεδομένα, αν γνωρίζουν για επανάληψη της ιστορίας και τις συνέπειες, αλλά αν γνωρίζουν ό,τι με ενδεχόμενη οικειοθελή παραχώρηση του όρου "Μακεδονία" για χρήση με οποιοδήποτε τρόπο, γεωγραφικό προσδιορισμό, γραφής ή προφοράς, αν τελικά προσφέρουν υπηρεσία για την ευημερία των λαών των Βαλκανίων, ή εάν προσφέρουν υπηρεσία σ' εκείνους που στο μέλλον θα θελήσουν να προκαλέσουν την επόμενη κρίση στα Βαλκάνια.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου