Το θέμα που προέκυψε με τον ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση είναι το πρώτο ζήτημα για να ανοίξει ο λάκκος. Είναι ο κασμάς για να αναμοχλευτεί το χώμα. Το δεύτερο, είναι οι πλειστηριασμοί της πρώτης κατοικίας που απαιτούν οι φίλοι μας και συνευρωπαίοι μας (κακή μας ώρα) και, θα γίνει το φτυάρι για να βγει το χώμα και ν' ανοίξει διάπλατα ο λάκκος.
Στα χρόνια τα δικά μου, τα ιδιωτικά γυμνάσια, εκτός κάποιων κολεγίων όπως λ.χ. το "Ανατόλια", που μάζευε (κυριολεκτικά) εκτός από τους γόνους των εύπορων οικογενειών και τους καλύτερους κάθε περιοχής για να ανεβάσει επίπεδο, δίνοντας μάλιστα υποτροφίες, τα υπόλοιπα ήταν κακέκτυπα της δημόσιας εκπαίδευσης.
Οι σκράπες των δημόσιων σχολείων που περνούσαν τις τάξεις κάθε δυο χρόνια έβρισκαν καταφύγιο στα ιδιωτικά γυμνάσια για να πάρουν το απολυτήριο. Η συνέχεια ήταν το "εξωτερικό" (συνήθως η Ιταλία) μια και ο πατήρ είχε στην άκρη για τα έξοδα. Σπίτι, φαΐ, δίδακτρα και... ρόδα (απαραίτητα).
Η συνέχεια της συνέχειας ήταν η επιστροφή με το ρημάδι το πτυχίο κάπου στα τριάντα βάλε. Ε, μετά, όλο και κάτι θα βρισκόταν. Είτε στο δημόσιο με τον "νόμο Κουτσόγιωργα" που μπήκαν ακόμη και σαραντα-πενηντάρηδες, είτε με το υπόλοιπο κομπόδεμα του μπαμπά. Εν αρχή στη "βιοπάλη" (ήταν και παχιές οι αγελάδες) και μετά, που αλλού, στην πολιτική.
Σήμερα, βέβαια, η ιδιωτική εκπαίδευση είναι διαφορετική. Όχι προς το "υλικό" που καταλήγει σ' αυτήν, παράδειγμα ο υιός του πρώην πρωθυπουργού μας που δεν διδάχτηκε για τη φιλοπονία (λυπάμαι για τον υιό, όχι για τον πατέρα), αλλά ως προς τα μέσα που διαθέτει. Καθώς επενδύει σ΄αυτήν. Λογικό, αφού η απόδοση ακολουθεί την γεωμετρική πρόοδο.
Κατ' αρχήν, ένας διαχωρισμός σ' αυτό που λέγεται ιδιωτική εκπαίδευση ήταν (και είναι) απαραίτητος. Το κολέγιο δεν είναι ίδιο με τη σχολή ξένων γλωσσών. Ανεξάρτητα αν πρόκειται για ιδιωτική επιχείρηση. Καθώς, στη σχολή ξένων γλωσσών προσπαθούν τα παιδιά της μεσαίας και κατώτερης οικονομικής τάξης να μάθουν τη γλώσσα και να αποκτήσουν ένα δικαιολογητικό που θα το συμπεριλάβουν στο βιογραφικό τους ως αποδεικτικό όταν αναζητήσουν εργασία. Δεν είναι το ίδιο πρακτικά με την πιστοποίηση που παρέχει το κολέγιο όσον αφορά τη γνώση της ξένης γλώσσας.
Ούτε το φροντιστήριο όπου καταφεύγουν τα παιδιά των μη εύπορων οικογενειών για την προετοιμασία τους στις πανελλήνιες είναι το ίδιο με τα ιδιωτικά λύκεια, ιδρύματα, πρότυπα ή όπως αλλιώς λέγονται, καθώς είναι αναγκαίο κακό λόγω της ανεπάρκειας των δημόσιων σχολείων (η υπαρκτή ανεπάρκεια του δημόσιου σχολείου εξαρτάται από πολλούς παράγοντες).
Σ' αυτήν την ιδιωτική εκπαίδευση η επιβολή ΦΠΑ 23% όπως υποδεικνύει η τετρόϊκα και ορίζουν οι μνημονιακές διατάξεις δεν χρειάζεται να είναι προαπαιτούμενο της όποιας δόσης. Ούτε να υπολογιστεί ως ισοδύναμο κάποιας άλλης παροχής. Είναι υποχρέωση της κυβέρνησης μετά τη ληστεία που προσέφυγε η ίδια εναντίων των χαμηλών εισοδημάτων.
Και αν, προκειμένου να βρει ισοδύναμο, αυξήσει τα τέλη κυκλοφορίας θα πετύχει ακριβώς το αντίθετο. Αντί να φορολογήσει τα μεγάλα εισοδήματα θα συνεχίσει την αφαίμαξη των χαμηλών εισοδημάτων. Εδώ δεν μιλάμε για παραλογισμό, αλλά για κάτι χειρότερο.
Δεν αποκλείεται να έχουμε άλλον έναν γύρο ακινητοποίησης οχημάτων και κατάθεσης πινακίδων. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα έσοδα του δημοσίου. Όχι μόνον από τα τέλη κυκλοφορίας, αλλά και από τα συνακόλουθα. Σε ολόκληρο τον κύκλο που απαρτίζει η κυκλοφορία των οχημάτων.
Ας επιβάλει, λοιπόν, το 23% σ' αυτήν την ιδιωτική εκπαίδευση και ας βγουν την επομένη στο δρόμο οι κυρίες με τις γούνες και τις buiton να χτυπάν τις κατσαρόλες. Γιατί πληρώνοντας τον ΦΠΑ θα ξοδευτούν και θα λιμοκτονήσουν. Aν δεν μπορούν να πληρώσουν, ας "τριφτούν" με τις κατώτερες τάξεις. Οπότε, θα τους είναι περιττή η κατσαρόλα. Κατσαρολάκι και πολύ είναι.
Στο δεύτερο ζήτημα, στο φτυάρι που λέγαμε, δεν θα έχουμε κατσαρόλες στην πλατεία. Θα έχουμε κηδείες. Αν ενδώσουν στις απαιτήσεις της τετρόϊκα, που όπως φαίνεται ψάχνουν για κάποια μέση λύση, που όμως, πάλι θα την πληρώσουν τα θύματα, τότε, ο λάκκος πρέπει να διευρυνθεί. Θα έχουμε μαζική "ταφή".
Δεν δίνω απάντηση στο παρακάτω ερώτημα. Την απάντηση μπορεί να τη δώσει ο κ. Σταθάκης. Που γνωρίζει (αν γνωρίζει) την ψυχολογική κατάσταση που βρίσκονται οι δανειολήπτες. Την οικονομική τους κατάσταση την γνωρίζει. Μετά τα capital controls πολύ καλύτερα. Στο κάτω-κάτω, αν νομίζει ό,τι έχουν χρήματα οι δανειολήπτες ας επεκτείνει και στις δόσεις των δανείων το νόμο για την κατάσχεση των καταθέσεων.
Γατί συζητά και ζητά η τετρόϊκα να πληστειριαστούν οι κατοικίες;
Μετά την επιβολή απολύσεων; Μετά τις μειώσεις μισθών και συντάξεων; Μετά τη ληστεία μέσω της φορολογίας, είτε αυξάνοντας τους συντελεστέ, είτε φέρνοντας νέους φόρους;
Για πέντε ολόκληρα χρόνια; που έχουν εξαντληθεί οι πάντες;
Τι επιδιώκουν και τι εξυπηρετούν;
Αυτό είναι το ερώτημα.
Την απάντηση την γνωρίζει ο καθένας. Καλό είναι, όμως, να την ακούσουμε από το στόμα του κ. υπουργού (αν ποτέ τη δώσει).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου