Της μίζας... το κάγκελο.

_Παρακαλώ

_Λοιπόν...

_Έλα Ελίνα μου.

_Άνοιξε τ' αυτιά σου να το ακούσεις καλά.

_Περίμενε να πάρω μια μπατονέτα.

_Δεν θα σου το πω για δεύτερη φορά.

_Ωραία... ανοιχτά τα έχω.

_Μην τολμήσεις και κάνεις καμιά μαλακία και ανάψεις τζάκι.

_Γιατί;

_Την έβαψες.

_Σου έστριψε;
_Εμένα... Εσένα θα σου στρίψει.

_Μα τι μου λες τώρα!

_Κυκλοφορεί η κομαντατούρ και μοιράζει κλίσεις.

_Και θα με γράψουν για το τζάκι!

Η απαλλαγή πλέον έρχεται όλο και πιο κοντά.

Ποιες οι επιλογές που διαθέτει ο Σαμαράς σ’ έναν αναγκαστικό ανασχηματισμό; Είναι ένα καίριο ερώτημα. Αν δεν αλλάξει ρυθμό κινδυνεύει να πέσει στο γκρεμό. Σύσσωμη η κυβέρνηση του, κι αυτός μαζί, θα νοιώσουν σαν αιωρούμενα σωματίδια. Θα τους πνίξει το σύννεφο “αιθαλομίχλης” που δημιούργησαν με την αλλοπρόσαλλη πολιτική. Ως πρώτη εκτίμηση μπορεί να θεωρηθεί ό,τι η προσγείωση θα είναι αναγκαστική και εξ αναγκασμού ανώμαλη. Η δεύτερη που είναι και η ποιο δυσοίωνη ό,τι σωτηρία δεν φαίνεται να υπάρχει, ούτε για την κυβέρνηση αλλά ούτε και για τη χώρα, σ’ αυτόν τον κατήφορο.

Κάθε φορά που θα πλησιάζει η εκταμίευση κάποιας δόσης θα έχουμε και νέες υποχωρήσεις προς τους δανειστές. Μέχρις εξαντλήσεως. Μέχρις τελικής πτώσης. Μέχρι την ώρα που θα σαλπίσει το γενικό ξεπούλημα, αυτό δηλαδή που περιμένουν τα κάθε λογής τσακάλια. Διαρκώς θα διαπιστώνονται μαύρες τρύπες στον προϋπολογισμό από υστέρηση εσόδων, που θα πρέπει να καλυφθούν με ανάλογες μειώσεις παροχών (μισθοί – συντάξεις – επιπλέον φορολόγηση-εκποίηση δημόσιου πλούτου).

Όλοι μαζί μπορούμε... Όλοι μαζί, πάλι δεν μπορούν.

Όλες οι ηλεκτρονικές σελίδες των καθεστωτικών εφημερίδων σήμερα αλλά και διάφορα σάϊτ της ίδια διακύμανσης, ενορχηστρωμένα και χωρίς βεβαίως καμία διασταύρωση, αυτοί δεν έχουν πρόβλημα με την δεοντολογία, την έχουν γραμμένη, άλλωστε ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, και το εκ του σκοπού αποτέλεσμα "γρασάρει τα μέσα" (των), αναπαράγουν εν χορώ την είδηση, αν μπορεί να θεωρηθεί είδηση κάτι που γράφεται σε κουτσομπολίστικη στήλη, όπως είναι ο "ΒΗΜΑτοδότης", της εφημερίδας του ΔΟΛ, του "φθορέα των συνειδήσεων". 

Μάλιστα, για του λόγου το αληθές παραθέτει ο εν λόγω σχολιογράφος και έναν δήθεν διάλογο που είναι καταφανέστατα εφεύρημα του, με την πρώτη ανάγνωση γίνεται αντιληπτό, μην αναρωτιέστε ποιος να είναι άραγε ο κουτσομπόλης, είναι γνωστός τοις πάσι, αναρωτηθείτε μόνο για το σκοπό, για όλον αυτόν τον τζερτζελέ που προσπαθεί να αρθρώσει πολιτικό λόγο με εκχυδαϊσμένες εκφράσεις υπό την επήρεια αυτοκαταστροφικού συμπλέγματος. 

Σσσσσ... η κυβέρνηση εργάζεται!

Τηλεπικοινωνιακό σόου ανήμερα των Χριστουγέννων απ' το τρίο Στούτζες. Από το αστείο η κατάσταση εξελίχτηκε στο γελοίο κι από κει στο φαιδρό και φτου ξανά απ' την αρχή. Ή μας περνάνε για ηλίθιους, ή οι ίδιοι είναι πανηλίθιοι. Μέση κατάσταση δεν υπάρχει. Δυστυχώς.

Για το πως γίνεται η χώρα να έχει υπουργούς άτομα με την "ποιότητα" ενός Στουρνάρα, την καφρίλα ενός Γεωργιάδη και την ανοησία ενός Μανιάτη, ας το αναζητήσουμε αλλού, εκεί που δυστυχώς, το ξαναλέω, υπάρχει και η δική μας συμμετοχή. 

Μέρα που είναι σήμερα, συνεδρίασαν τρεις παρακαλώ, για να μας πουν ό,τι ο φόρος στο πετρέλαιο είναι απολύτως πετυχημένος και η κυβέρνηση έπραξε σωστά, και επομένως, σωστά είναι κυβέρνηση, κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. 

Τι έπραξε όμως η κυβέρνηση γι' αυτό το σωστό μέτρο; και ποια τα αποτελέσματα; 

Τα Στουρνάρια... περίσσεψαν.

«Υπάρχει ιδεολογικό βέρτιγκο από την Αριστερά.... Η αντιπολίτευση έχει αυτοκτονικό σύνδρομο.... Δεν περίμενα να υπερασπίζεστε τα βόρεια προάστια».

Όταν ένας σχετικά νέος και σε ηλικία, πολιτικός, κάνει τις παραπάνω δηλώσεις, μάλιστα, μέσα στην επιτροπή οικονομικών κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για τους πλειστηριασμούς, προκύπτουν δυο ερωτήματα, όχι απαραίτητα και η ανάγκη απάντησης τους, για το λόγο ό,τι αυτή είναι ευκόλως εννοούμενη.

α. Τι μπορεί να περιμένει κανείς από έναν πολιτικό που επιλέγει επί της ουσίας να απαντήσει λαϊκίζοντας;

β. Σε ποια προάστια τοποθετεί ο ίδιος τον εαυτό του; Ο βίος και η πολιτεία υπουργών των κυβερνήσεων του ενός αλλά και του δεύτερου κόμματος, είναι γνωστή.    

Λιάπηδες στο Γκουβέρνο

Ο Βενιζέλος όταν άκουσε πρώτη φορά για υποβρύχια κατάλαβε για το κουταλάκι με τη βανίλια που το σερβίρουν μέσα σ’ ένα ποτήρι με νερό.

Περισσότερο με αμφίβιο μοιάζει, με βάτραχο, παρά με υποβρύχιο.

Η συνέπεια του Σαμαρά είναι σαν αυτή του σκορπιού. Ο Μητσοτάκης το ένοιωσε για τα καλά, ο Βαγγελάκης το γνωρίζει;

Αργότερα κάποιος του δίδαξε του Βενιζέλου ό,τι όταν θέλουν να καταδυθούν τα υποβρύχια γεμίζουν τις δεξαμενές τους.

Μα τι αγκαλιά είναι κι αυτή του Σαμαρά; Χωράει τον Βενιζέλο και δεν χωράει τον Μιχαλάκη; Τον συνοδοιπόρο;

Όποιος έβγαλε την παροιμία, “Πες μου τους συνοδοιπόρους σου (παλιούς και νέους) να σου πω τι κουμάσι είσαι” κάτι παραπάνω ήξερε.

Ακυβέρνητοι.

Ίσως να μην πρόσεξα καλά, αλλά και πάλι, μου είναι δύσκολο να κατανοήσω το νόημα αυτής της κίνησης. Από παιδί στο κουρμπέτι. Χίλιες δουλειές δεν έφτασαν για να μεγαλώσει τα παιδιά της. Να τα σπουδάσει όλα. Στερώντας απ' τον εαυτό της εκείνα που μια γυναίκα ονειρεύεται. Ένα καινούργιο πανωφόρι κι ένα ζευγάρι ζεστά παπούτσια για τις κρύες μέρες του χειμώνα. Ένα λινό αραχνοΰφαντο φόρεμα για τις καλοκαιρινές βόλτες στην παραλία. Μήπως και δεν είδα καλά; Υπήρχε και κάποια απόσταση. Μα τα μάτια μου δεν μ' έχουν προδώσει, ακόμη. Και αυτή η κίνηση μοιάζει πολύ γνώριμη για να αμφιβάλεις.   

Τις πρώτες μέρες της "εθνοσωτηρίου επαναστάσεως" συνέλαβαν πολλούς, μαζί και τον πατέρα της κυρίας Αρχοντούλας, έλεγαν πως θα τους μεταφέρουν κάπου αλλού, μακριά, άλλοι πάλι πως θα τους άφηναν σύντομα, μα αυτό καθόλου δεν τον ένοιαζε, μακρονησιώτης και αριστερός από κούνια όπως έλεγε φόβος δεν τον ακούμπαγε, κάποιος είπε πως μέσα στην ασφάλεια στην ερώτηση που του έκαναν, αν είναι κομουνιστής, τους απάντησε με την χαρακτηριστική ποντιακή του προφορά: "δεν ξέρω τι λέτε εσείς, αλλά και τα ποντίκια στο σπίτι μας κόκκινα είναι", χωρατατζής και αυτοσαρκαστικός, γνήσιος γιος αυτής της ριμάδας γωνιάς της γης. 

the life is a game

Δεν είναι πολλοί αυτοί που χαίρομαι να τους διαβάζω. Έτσι, σε μια βόλτα τους προλαβαίνω όλους. Μπήκα λοιπόν σήμερα το πρωί να διαβάσω όσους ανέβασαν post και ήρθε και η σειρά της Ρέας Βιτάλη.  "Σταβλίζεται" στο protagon. Μην σας ξενίζει η λέξη που χρησιμοποίησα, όλοι εκεί μέσα αισθάνονται σαν "ιερές αγελάδες". Μηδενός εξαιρουμένου. 

Αυτό, ουδόλως μειώνει την προσωπικότητα του καθενός και της κάθε μιας. Άλλωστε, αυτή προσδιορίζεται από άλλα, διάφορα και πολλάκις αδιάφορα στοιχεία, και η κρίση ήταν ανέκαθεν κρίση. 

Την διαβάζω ανελλιπώς, όχι για τις απόψεις της, για τη ζωή ή τα τεκταινόμενα, αυτά ο καθένας μας τα ζυγίζει από την πλευρά που επέλεξε να περπατήσει, αλλά κυρίως για την ευρηματικότητα της γραφής της που κάποιες φορές την βρίσκω (προσωπικό αυτό) εκπληκτική. 

Μια βασιλόπιτα σαν τσουρέκι.

Άγιε μου Βασίλη, λυπάμαι πάρα πολύ γι' αυτό που σου συνέβη. Δεν ξέρω πως και με τι λόγια να σου το πω. Και 'γω και η αδελφούλα μου είμαστε πολύ στενοχωρημένοι. Αν είχα το τηλέφωνό σου τουλάχιστον.... Αλλά εκεί μακριά που είναι το χωριό σου είναι πολύ δύσκολο να πιάσεις γραμμή. 

Έτσι μου είπε ο πατέρας μου και δεν έχω λόγο να μην τον πιστέψω, γιατί ποτέ δεν μου λέει ψέματα. Ακόμη κι αν αναγκαστεί να μου κρύψει κάτι που είναι λυπηρό, δεν φταίει αυτός. Είμαι σίγουρος γι' αυτό. Η αδελφούλα μου ελπίζει πως κάτι μπορεί να γίνει στο τέλος. Η μαμά μου όμως της λέει ό,τι είναι πολύ δύσκολο. Σχεδόν αδύνατον. 

Από μέρες τώρα είχα ετοιμάσει ένα γράμμα. Σήμερα ήθελα να το δώσω στον πατέρα μου να σου το ταχυδρομήσει. Έφτιαξα και έναν φάκελο και τον ζωγράφισα απ' έξω. Έκανα ένα πάρκο και δυο παιδάκια να παίζουν ξένοιαστα. Εγώ και η αδελφούλα μου. Αλλά τώρα γιατί σου τα λέω αυτά, αφού δεν μπορείς, ούτε να με δεις, ούτε να μ' ακούσεις; Όμως ήθελα πολύ αυτό το δώρο.

Η τρόϊκα ζήτησε σπίτι κάτω από την Ακρόπολη. Σκοπεύει να μείνει μόνιμα.

Ο Στουρνάρας απρόσμενα θυμήθηκε τους ιδιοκτήτες μεγάλης ακίνητης περιουσίας. 

Είπε πως ήρθε η ώρα να πληρώσει και η Εκάλη.

Σωστά, δεν είναι εύκολο να σηκώσουν τα σπίτια τους και να τα φυγαδεύσουν στο εξωτερικό.

Τρέχει να προλάβει να εισπράξει πρώτος μην τυχόν και έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ και βρει λεφτά.

Από εκείνη την περίφημη "Λίστα Λαγκάρντ" με τους καταθέτες στις Ελβετικές τράπεζες δεν θα πάρει κάτι; 

Μπγιούτιφουλ.

Οι δανειστές μας, λειτουργούν με σχέδιο και με πλάνο Β,Γ,Δ... και πάει λέγοντας. Είναι άρτια επεξεργασμένο και συγκροτημένο και εφαρμόζεται με μεγάλη ευλάβεια. Κατά καιρούς δανείζεται και εμπλουτίζεται με στοιχεία από τα εφεδρικά πλάνα. 

Αυτό που προκύπτει αβίαστα από την μέχρι τώρα τακτική είναι ό,τι δεν πρόκειται για σχέδιο που στοχεύει στην σωτηρία της χώρας και στην αποφυγή της χρεωκοπίας. Η χρεωκοπία έχει συντελεστεί.  

Ποτέ δεν θα καταφέρει η χώρα να αποπληρώσει τα χρέη της σε πραγματικές τιμές. Ακόμη κι αν ξεπουληθούν όλα. Το γνωρίζουν άπαντες. Κυρίως η τρόϊκα και ειδικότερα οι Γερμανοί.

Ο τηλεπωλητής αποκάλυψε το "πλαν Β" στην Μαρία Πενταγιώτησα

 

Η "στήλη" έχει συγκεντρώσει όλες τις πληροφορίες για το έργο "Καταργήστε τη Δημόσια υγεία" που παίζεται τις τελευταίες μέρες στους διαδρόμους του υπουργείου υγείας και των παρα-κυβερνητικών τηλεοπτικών σταθμών, προς όφελος αδιευκρίνιστων συμφερόντων προς το παρόν, και σας τις παρουσιάζει, προς γνώση και συμμόρφωση. 

  

Ο κύριος που υποδύεται το ρόλο του υπουργού υγείας, ένα ρόλο που του ανατέθηκε από τον σκηνοθέτη και συμφώνησε, βεβαίως, επαυξάνοντας κι ο βοηθός, αποκάλυψε ό,τι: 

Πως να "ρίξεις" μια γκόμενα.

Κατ' αρχήν την εντοπίζεις. Αυτό δεν είναι δύσκολο. Η γκόμενα που σ' ενδιαφέρει είναι ανεπανάληπτη. Ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες το γάλα. Είναι πασίγνωστη και είναι εξαιρετική. Αυτό που την κάνει μοναδική είναι η "αποδοτικότητα" της. Πολλοί τη φαντασιώνονται μα λίγοι είναι αυτοί που μπορούν να την πλησιάσουν, να την δούνε από κοντά, κι ακόμη ποιο λίγοι είναι αυτοί που έχουν την ευκαιρία να την κοιτάξουν στα μάτια, να απολαύσουν το "βαθύ" χρώμα των ματιών της κι ας μην γευτούν τη γλύκα των χειλιών της γιατί αυτή η γκόμενα δεν "στήνεται" σε όποιον λάχει. Είναι ακριβοθώρητη, καλομαθημένη και καλοζωισμένη. Δεν της λείπει τίποτε, ούτε και το χρήμα, γι' αυτό και δεν τσιμπάει εύκολα με κάποιον που τα 'χει βρει έτοιμα ή με νεόπλουτο. Είναι ευέλικτη και εκλεκτική, διαλέγει σύμφωνα με τα γούστα της κάθε φορά. Έτσι είναι οι "καπάτσες". Δεν πέφτουν εύκολα, θέλουν να έχουν το πάνω χέρι, "δίνονται" μόνο εκεί που γουστάρουν. 

Δια χειρός Χατζόπουλου.

Πρόκειται για άλλη μια πράξη στο συνεχιζόμενο θέατρο του παραλόγου. Έργο χιλιοπαιγμένο. Μια "αστεία" ανακοίνωση για ένα "γελοίο" ως προς την έμπνευση "σκίτσο" έδωσε την ευκαιρία στα καθεστωτικά ΜΜΕ του συγκροτήματος που ασελγεί για σχεδόν έναν αιώνα κατά του Ελληνικού λαού να εμφανίζεται και να διαφημίζεται ως ο αδιαφιλονίκητος υπερασπιστής της ελευθερίας της γνώμης, της ελευθεροτυπίας, αλλά και ως ο θεματοφύλακας του πολιτεύματος. Ποιος; Αυτοί που εξέθρεψαν, συντήρησαν, υπερασπίστηκαν και αναπαρήγαγαν ολόκληρο συρφετό από αδηφάγους κοπρίτες, κάθε λογοίς σαλτιμπάγκους της πολιτικής, και όχι μόνον. 

Ήταν λάθος η αντιμετώπιση της "γελοίας", και για τους συνειρμούς της, έμπνευσης του "γελοιογράφου", που από το "έργο" του αναδύεται ένα μείγμα πατενταρισμένης και κατευθυνόμενης πολιτικής σκοπιμότητας, δυστυχώς μέσω της σάτιρας, με αποδέκτες χυδαίους χαβαλετζήδες. Η σάτιρα (την άποψη μου την κατέθεσα εδώ) που αποτελεί ένα από τα πλέον ισχυρά όπλα που διαθέτει ο λαός απέναντι σε κάθε είδους εξουσία, βλέπουμε να γίνεται το εργαλείο της εξουσίας για την αντιμετώπιση των αντιπάλων της, για την υπεράσπιση τελικά των συμφερόντων της. Σ' αυτού του είδους τις πρακτικές μόνον με το ίδιο νόμισμα δίνεται απάντηση. 

Ανακοινώθηκε το σχέδιο νόμου καταπολέμησης της αιθαλομίχλης.

Όπως δήλωσε ο υπουργός περιβάλλοντος, οι υπηρεσίες του υπουργείου σε συνεργασία με το υπουργείο αγροτικής ανάπτυξης στο οποίο ως γνωστόν ανήκει και η δικαιοδοσία επί των δασών, που απ' ό,τι φημολογείται το επόμενο καλοκαίρι θα καταργηθεί ελλείψει αντικειμένου, αλλά και το υπουργείο υγείας λόγω συνάφειας, αν και αυτό σύμφωνα με εξακριβωμένες πληροφορίες θα συνεχίσει για ένα εξάμηνο, άντε δυο το πολύ ακόμη, λόγω της σθεναρής αντίστασης που προβάλει ο υπουργός απέναντι στα ιδιωτικά συμφέροντα, που έχουν βάλει στόχο την κατάλυση του συστήματος υγείας προς ίδιον όφελος, έχουν επεξεργαστεί από κοινού σχέδιο νόμου σχετικά με το φλέγον θέμα των τζακιών και των θερμαστρών που χρησιμοποιούν ως καύσιμο ύλη το ξύλο και προτίθεται, όπως δήλωσε ο υπουργός, να το καταθέσει άμεσα προς συζήτηση και ψήφιση στη βουλή για να εφαρμοστεί πριν την έλευση των βόρειων ανέμων και την αναπόφευκτη πτώση της θερμοκρασίας.

Σίμος-εθεάθη-τόπλες-OVER

_Pronto.
_Ορίστε;
_Α! Εσύ είσαι.
_Τι ήταν αυτό;
_Ιταλικό.
_Μπα!
_Περιμένω τηλέφωνο από Ιταλία.
_Αααα! 
_Πως και με θυμήθηκες;
_Που να σου τα λέω.
_Δώσε αζιμούθιο.
_Αυτό τι είναι πάλι!
_Στίγμα, παιδί μου. Συντεταγμένες.
_Άντε πάλι. Τα Ελληνικά σου τα ξέχασες;
_Καλά εσύ είσαι... Πως λένε οι ασυρματιστές στα καράβια όταν εκπέμπουν SOS;
_Γιατί βούλιαξε κανένα καράβι;
_Αν βούλιαξε; Τώωωωρα!!!
_Χαμπάρι δεν πήρα. Καλά, εκεί στις ειδήσεις τι κάνουν. Γιατί δεν λένε τίποτε;
_Τι να πούνε Ελίνα μου στις ειδήσεις;
_Να το πούνε βρε παιδάκι μου. Μπορεί να πνίγηκαν άνθρωποι.
_Κι αν πνίγηκαν ποιος νοιάζεται;
_Εγώ! Μιας φίλης μου ο άντρας της είναι ναυτικός.
_Καλά, τώρα... πας καλά; 
_Γιατί! Φίλη μου είναι, έχει και παιδιά.
_Για τέτοιο καράβι κατάλαβες;

Ανοχή στον "οίκο ανοχής".

Είναι αλήθεια ό,τι στο υπόλοιπο του ΠΑΣΟΚ υπάρχουν και κάποια εναπομείναντα ψήγματα της πάλαι ποτέ ηρωικής εποχής των αγώνων για τον σοσιαλισμό, του ΠΑΣΟΚ βεβαίως. Κάποιες φωνές της παραδοσιακής πασοκικής λογικής. Πιστές στην εκδοχή, "του ενός ανδρός αρχή". 

Τότε εκφράζονταν στον παντοδύναμο αρχηγό του κόμματος και πρωθυπουργό όταν το κόμμα κυβερνούσε και σήμερα η ίδια πίστη εκφράζεται προς το πρόσωπο του κ. Σαμαρά. "Του πρωθυπουργού με παραχώρηση του ΠΑΣΟΚ", όπως με λυρικό τρόπο αποσαφήνισε βουλευτής του. 

Βέβαια, ανέκαθεν υπήρχαν διαφωνούντες και αιρετικές φωνές, ακόμη και την εποχή της παντοδυναμίας του ιδρυτή του ακούγονταν ψίθυροι αμφισβήτησης. Μέχρις εκεί όμως. Κανείς δεν τόλμησε να αμφισβητήσει ανοιχτά τον αρχηγό. Κανείς δεν τόλμησε κατά την συζήτηση της μομφής προς την συγκυβέρνηση να αμφισβητήσει ανοιχτά τον πρωθυπουργό. 

Οι λεονταρισμοί, "δίνουμε ψήφο επώδυνης ανοχής" και "δεν θεωρούμε μεταρρύθμιση την επίδειξη τσαμπουκά" κάνουν ακόμη και τον "υφαρπαγέα" των ψήφων τους να μειδιά ειρωνικά. Αν τότε η τιμωρία ήταν η διαγραφή και ο χλευασμός, ακόμη και των θυρωρών, σήμερα είναι ο κίνδυνος να αποστρατευθούν πρόωρα χάνοντας και την βουλευτική αποζημίωση για το υπόλοιπο της τετραετίας.

Το χρώμα της σιωπής.

                         Είναι 'κείνες οι μέρες του Οκτώβρη
                                          που αλλάξανε τα χρώματα.
                         Είναι και οι μέρες που φύγαν
                                          αφήνοντας πίσω τους χρώματα.

                         Είναι τα χρώματα που χάθηκαν
                                          στου Οκτώβρη τις ήσυχες μέρες. 

                         Είναι το απρόσμενο της αλλαγής

                                          που αποχρωματίζει τις μέρες. 

                         Μια πινελιά της βροχής σταγόνες ιριδίζει.
                         Μια λέξη τις μέρες με σιωπή πλημμυρίζει.
                         Μια πάχνη θαμπώνει τις πρωϊνές σταγόνες.
                         Μια μέρα σιωπής που διαρκεί για αιώνες.

                         Μην πεις πως πέρασαν οι μέρες
                                                               μην το πεις.
                         Μην δεις πως αλλάξανε τα χρώματα
                                                               μην το δεις.
                         Μόνον πες για τις όμορφες μέρες
                                                               μόνον πες τα.
                         Μόνον δες τα ανεξίτηλα χρώματα
                                                               μόνον δες τα.

Σήμερα γάμος γίνεται.

Ευκαιρία να θαυμάσουμε την πλούσια Ελληνική γλώσσα. Από φωνασκούντες ευκαιριακούς ομιλητές. Δοθείσης ευκαιρίας. Τη συνοδεία αμίμητων κινήσεων του σώματος και εκφράσεων πλαστικοποιημένων προσώπων. 

Ευκαιρία να θαυμάσουμε την "ελαστικότητα" της αυθαιρεσίας και της υποκρισίας, μέσα από τον δαιδαλώδη χειρισμό του (πολιτικού) λόγου. Με ευκαιριακές αναφορές σε κάθε είδους, επ' ευκαιρία, αναλύσεις. 

Ενδεδυμένοι, με πολύχρωμα και πολυσχέδια σύνολα και συνολάκια. Ανεμίζοντα. Στην αύρα της χρήσης, εντέχνως παραμορφωμένων, φθαρμένων λέξεων και εννοιών. Συνέχεια ιδικής τους απεξάρτησης εκ της ηθικής. 

Ως προσωπεία. Αποκρύπτοντας το βάθος, το απροσμέτρητο, της κηδεμονίας τους. Και αποκαλύπτοντας τον ξεπεσμό νοημάτων και ιστορικών αληθειών. Την μισαλλοδοξία βαφτίζοντας πατριωτισμό, την δουλικότητα φιλία. 

Μια (όχι και τόσο) φανταστική συνέντευξη.

Σήμερα είχα ένα μήνυμα στο mail μου. Δεν φαντάζεστε από ποιον ήταν. Ούτε και 'γω θα μπορούσα να το φαντασθώ. Ακόμη κι όταν το διάβαζα δεν πίστευα στ' αυτιά μου, γιατί το διάβαζα φωναχτά. Να το εμπεδώσω. Όμως, είχε τηλέφωνα επικοινωνίας, οπότε... 

Για να το επαληθεύσω, λοιπόν, σήκωσα το ακουστικό του τηλεφώνου μου και κάλεσα τον αριθμό. Απ' την άλλη πλευρά της γραμμής μου απάντησε μια ευγενική γυναικεία φωνή: "Γενική γραμματεία του κ. πρωθυπουργού. Τι θα θέλατε παρακαλώ;" Έμεινα άγαλμα. "Ώστε το μήνυμα ήταν αληθινό". Ήταν το μόνο που πρόλαβα να σκεφτώ, πριν ξανακουστεί η ίδια γυναικεία φωνή. "Παρακαλώ;" Αστραπιαία αποφάσισα να μιλήσω μην και μου κλείσει το τηλέφωνο. Άλλωστε τα τηλέφωνα αυτά έχουν συνεχώς κίνηση και χρειάζονται τις γραμμές. Συνεσταλμένα απάντησα: "Λέγομαι "Παντελόνι Καμπάνα", είχα ένα μήνυμα στο mail μου... ". 

Δεν πρόλαβα να τελειώσω και η γυναικεία φωνή με διέκοψε. "Το γνωρίζω, εγώ σας το έστειλα. Περίμενα το τηλεφώνημα σας. Σας ενημερώνω ό,τι ο κ. πρωθυπουργός θα σας δεχτεί για μια συνέντευξη. Σας έκλεισα ραντεβού για την Δευτέρα το βράδυ". Χωρίς καμιά καθυστέρηση και με έναν τόνο στη φωνή μου που υποδήλωνε το ξάφνιασμα αλλά και την ανυπομονησία μου να βρεθώ στο γραφείο του κ. πρωθυπουργού, απάντησα. "Ωραία, την Δευτέρα το βράδυ, λοιπόν". Ευχαρίστησα και κλείσαμε την συνομιλία μας.

Τα παιδία παίζει.

Συμβαίνουν κι αυτά. Ευτυχώς κατά μια άποψη. Για σκεφτείτε τι θα έλεγαν οι δανειστές μας αν λειτουργούσε έστω και στο ελάχιστο αυτό το μπάχαλο που διεκδικεί την υπόσταση κράτους; Οι θεσμοί, οι υπηρεσίες και τα πρόσωπα, αν ήταν ικανά να δημιουργήσουν συνθήκες ομαλής διοικητικής λειτουργίας; 

Δεν γνωρίζω, ή καλύτερα, δεν μπορώ να γνωρίζω, αν θα μας σέβονταν οι δανειστές μας, ή ακόμη, αν θα μας φοβούνταν. Γιατί, μια δική μας στοχευμένη αντίδραση ίσως να ήταν αφορμή για αναθεώρηση της ανοησίας που βαφτίστηκε δημοσιονομική πολιτική. Ας πούμε, εκτός κι αν αποδειχτεί άλλη μια φάρσα, σαν αυτήν που διαρρέουν τα παπαγαλάκια για να πάρει, δήθεν, το μήνυμα η τρόϊκα (ή εμείς; Να φοβηθεί μήπως;) ό,τι δεν θα συζητήσουν για κενό 2,5 δις όπως απαιτούν, αλλά για 200-500 εκ. το πολύ, που θεωρούν πως είναι το πραγματικό. 

Υποθέτω όμως ό,τι θα άλλαζε η στάση τους. Προς το καλύτερο; Κομματάκι δύσκολο. Προς το χειρότερο; Ε, τι ερώτηση είναι αυτή τώρα. Το λύκο τον βλέπουμε, τις πατημασιές του ψάχνουμε;

Έπεα πτερόεντα.

«Δεν μπορούμε να λέμε κανένα μέτρο. Από το όχι σε νέα οριζόντια δημοσιονομικά μέτρα, το οποίο και εγώ στηρίζω, έως το όχι κανένα μέτρο, υπάρχει τεράστια απόσταση.»

....Όσο ο αναπόφευκτος αργός θάνατος μιας ανυπόφορης ζωής. Απομειωμένης εκ των "μέτρων". 

Αρχή άνδρα δείκνυσι. Εκ του πάλαι ποτέ, υπηρετικό προσωπικό Σημίτη, εν υποτελεία Τραπεζιτών. Τούμπαλιν, εις Σαμαρά μέσω Γομφίων, δώδεκα παρακαλώ, καθότι φρονιμίτης ουκ ενεφανίσθη. Ο νεωτεριστικός εκσυγχρονισμός εν δράσει. Η ολική σύνθλιψη δια της Τραπεζογνάθου. 

Δεν μπορούμε να λέμε, είναι ίδια οι ντομάτες με τα αγγούρια, οι πατάτες με τις μελιτζάνες. Oι ντομάτες και οι πατάτες, βεβαίως, είναι στρόγγυλες και τα αγγούρια όπως και οι μελιτζάνες είναι μακρουλά. Οι ντομάτες με τα αγγούρια κάνουνε σαλάτα και οι πατάτες με τις μελιτζάνες τουρλού. Άλλο τώρα αν ένα αγγούρι και δυο ντομάτες έκαναν μια σαλάτα τουρλού (καλά, εσύ την έκανες νωρίς, μα η σκιά σου λάμπει).

Αχ, μωρέ λαέ... Αδούλωτε. Λαέ μου παινεμένε. Που... δεν ένιωσες το λουρί στο σβέρκο... Να 'ξερες, μωρέ, τι σε περιμένει, ακόμα!!!  Εκατόμβη...

Ένα ίδρυμα τη μέρα, τι βια κάνει πέρα.

Καμιά ανακοίνωση δεν μπορεί να διορθώσει το ατόπημα. Τις διαφημίσεις ίσως. 

Να τι αναφέρει το "Ίδρυμα Ωνάση" για τη σχέση του με τη "βία" της "γαλάζιας αποικίας του 2013 μ.χ."

«Οι στίχοι που επελέγησαν για την καμπάνια στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στόχο είχαν την πρόκληση της περιέργειας και του προβληματισμού εκείνων που δεν γνωρίζουν ήδη το έργο του. Στόχος επίσης, ήταν το να ξεκινήσει μία ευρεία συζήτηση γύρω από τους τρόπους με τους οποίους η ποίηση μπορεί να συνομιλήσει με τον πολίτη στο περιβάλλον της καθημερινότητάς του, γεγονός το οποίο συνέβη με απίστευτη δυναμική και δημιουργικότητα, ιδιαίτερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Συγκεκριμένα ως προς το στίχο «είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία», κομματικές ή πολιτικές σκοπιμότητες ούτε υπήρξαν, ούτε υπάρχουν. Σε καιρούς έντονης πολιτικής και κοινωνικής αναταραχής, κατά τους οποίους λέξεις και φράσεις αποκτούν διαστάσεις διαφορετικές από εκείνες που θα είχαν σε άλλες χρονικές στιγμές, ακόμη και η πρόθεση χρήσης ενός στίχου μπορεί να παρερμηνευθεί. Θεωρώντας, όμως, ότι ο διάλογος και η συζήτηση έχουν νόημα πάντοτε, ο συγκεκριμένος στίχος, θα συμπληρωθεί όπου έχει αναρτηθεί ως εξής: Να μη βιαζόμεθα· επικίνδυνον πράγμα η βία».

Παγκαλιστάν

Οι πληροφορίες της στήλης "Δήθεν" αναφέρουν ό,τι βρίσκετε στα σκαριά μια κίνηση 58 (ο συγκεκριμένος αριθμός φαίνεται να διαθέτει κάποιες μεταφυσικές ιδιότητες) επώνυμων προσώπων, αυτοπαραιτημένων  της πολιτικής (αν ήθελαν ας έκαναν διαφορετικά), αλλά και της αργοσχολάζουσας διανόησης, με σκοπό να ιδρύσουν αυτόνομο κράτος ή έστω κρατίδιο τέλος πάντων, αν παρ' ελπίδα καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει τις επόμενες εκλογές και να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. 

Έχουν δηλώσει επανειλημμένα ό,τι δεν θα ανεχτούν αυτό το πράγμα που επικρατεί στην Ελλάδα σήμερα. Αυτή την άθλια ιδεολογία. Επομένως, πρέπει να θεωρείτε σχεδόν σίγουρο ό,τι θα προβούν οσονούπω στην δημιουργία αυτόνομου κρατιδίου, και για έναν επί πλέον λόγο. Θεωρούν ό,τι πρότερα ήταν απείρως καλύτερα, όταν αυτοί είχαν στα χέρια τους το τιμόνι. Βέβαια, αν το καράβι κατέληξε στα βράχια δεν αποτελεί ευθύνη τους, ας όψεται ο άστατος καιρός και το άσβεστο μένος του Ποσειδώνα, που δεν εννοεί να αποδεχτεί ό,τι για εκείνη την επιλογή δεν είναι δυνατόν να φέρουν ευθύνη αυτοί. 

Τρομοκράτης ετών 76.

Ο Νίκος Δένδιας δεν πρέπει να αισθάνεται καλά τελευταία. Νοιώθει σαν να του έφυγε το έδαφος κάτω από τα πόδια. Έχασε το χρώμα του και μπερδεύει τα λόγια του. Η δικαιοσύνη μπορεί να άργησε αλλά χατίρια δεν κάνει, πως να το κάνουμε. Είναι κομματάκι τυφλή. 

Είχαν επενδύσει πολλά. Αυτός περισσότερα λόγω θέσης. Ο πρωθυπουργός, οι αυλικοί, αλλά και ολόκληρος ο κομματικός μηχανισμός της δεξιάς. Κι αν σ' αυτούς προστεθούν και κάποιοι που σιγοντάρουν, δήθεν προοδευτικοί, που δηλώνουν "αλλεργικοί" με την αριστερά, ειδικότερα με το κόμμα που πάει ολοταχώς να εκπαραθυρώσει τα "ζόμπι" που μας κυβερνούν, φαίνεται ξεκάθαρα η πρόθεσή τους να μην αφήσουν τίποτε όρθιο όταν θα 'ρθει η ώρα να πάρουν πόδι.   

Οι "σφαίρες" τελειώνουν, κι ο αντίπαλος φαντάζει άτρωτος. Με το ψέμα "πόλεμος" δεν γίνεται. Έχει κοντά ποδάρια. Κι ο Νίκος Δένδιας μελαγχολεί, στο έτσι κι αλλιώς μελαγχολικό Φθινόπωρο που βαδίζει, κι αυτός και η παράταξή του. 

Τρεις... και το λουρί της μάνας.

_Έλα Κορίνα μου...
_Λοιπόν, τώρα θα τ' ακούσεις ΚΑΙ χύμα, θα τ' ακούσεις ΚΑΙ τσουβαλάτα.
_Γιατί τι έκανα πάλι...
_ΠΑΛΙ!!! Εσύ παιδί μου δεν πρόκειται να βάλεις μυαλό ποτέ.
_Κορίνα εξηγήσου.
_Να πας να ζητήσεις την ψήφο σου πίσω.
_Να κάνω τι;
_Να απαιτήσεις να διαγραφεί η ψήφος σου.
_Και πως μπορεί να γίνει αυτό!
_Δεν ξέρω, αλλά και συ.... και όλο σου το σόϊ.... 
_Και τι θα γίνει μ' αυτό;
_Αν το κάνετε εσείς και το κάνουν και μερικοί ακόμη, αυτός ο τζουτζές που ψηφίσατε θα διαγραφεί από βουλευτής.

"Τα κουρέλια τραγουδάν ακόμη"

Διάβασα το κείμενο των 58, ζωή να 'χουν. Αλλά γιατί μόνον 58; Μήπως είναι σημαδιακός ο αριθμός; Δεν έχω υπ' όψιν μου αν υπάρχει κάποια προφητεία, κάποιος μυστικισμός. Αν αναφέρεται σε κάποιο κείμενο, σε κάποιο μύθο, σε κάποια αρχαία επιγραφή. Άλλοι δεν υπάρχουν; Χάθηκε ο κόσμος δηλαδή αν ήταν 68, 78 108; Oι υπόλοιποι δεν στηρίζουν την κίνηση; Αυτοί δεν νοιώθουν μειωμένοι, παραπεταμένοι; Να, λοιπόν, που 58 παλικάρια, και τι παλικάρια, παλίκαροι, θα σηκώσουν τον ήλιο "λίγο ψηλότερα".

Με έναν κούκο δεν φαίνεται άνοιξη, με δυο, δύσκολα, με 58 ίσως κάτι να γίνει. Ένα ανάχωμα στον επερχόμενο εθνικολαϊκιστικό νεοκομουνιστικό κίνδυνο. Μέσα από ένα μέτωπο παλλαϊκό. Ανθεκτικοθυμωμένων, θυμωμενοστοχαστικών, στοχαστικοηττημένων, όχι, λάθος, συγγνώμην, αυτοί δεν είναι ηττημένοι, δεν ψάχνουν τρόπους πολιτικής επιβίωσης, δεν τους άγγιξαν τα μνημόνια, και ενώ όλα συνηγορούν σε νέα ελλείμματα και νέα μέτρα, οι 58 θυμόσοφοι είναι αισιόδοξοι, βλέπουν την εποχή των μνημονίων να φτάνει στο τέλος της, ευθυγραμμιζόμενοι, κατά σύμπτωση(;), με την συγκυβέρνηση, το ανάχωμα που λέγαμε.

Η θεωρία των.... κάλων.

                                                                                                     

Ο κ. Σαμαράς κλείνοντας την ομιλία του στην Πολιτική Γραμματεία της ΝΔ ζήτησε συγγνώμην από τους συνεργάτες του, συμβούλους για την ακρίβεια, γιατί δεν κατάφερε, μέχρι τώρα, να ανταποκριθεί εις το έπακρον, στις οδηγίες και τις κατευθυντήριες γραμμές που χάραξαν αυτοί, με πολύ κόπο ομολογουμένως στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους και με τρόπο ξεκάθαρο και απλά διατυπωμένο. Υποσχέθηκε στους Χ και Φ (Χαλασμένα Φρούτα) ό,τι θα επανέλθει δριμύτερος στο πολύκροτο θέμα της θεωρίας των δυο κάλων. 

Ως γνωστόν, οι κάλοι, ευδοκιμούν εις τα άκρα, κατά προτίμηση τα κάτω. Είθισται να θεωρούνται το τρωτό σημείο κάθε είδους αντιπάλου. Γίνονται δε αντιληπτοί, συνήθως, όταν επί του ποδός προστεθεί έτερον, αντίπαλον βεβαίως, εφαρμόζων δύναμιν, μετά επιτόπιας περιστροφής, με σκοπό να προκαλέσει οξύ πόνο εις τον "παρείσακτο", ώστις εξαναγκασθείς, να αναφωνήσει: Ωχ!!! Με πάτησε τον κάλο. Τι μέλει γενέσθαι... τώρα; Ήμαρτον!!! Αλλά εις μάτην.   

Στουρνάρια έσπειρε..... Στουρνάρα θα θερίσει

Η επόμενη κίνηση του κ. Σαμαρά, θα είναι να αδειάσει τον υπουργό του. Του επί των ανοικοκύρευτων οικονομικών. Η είδηση εδώ θα είναι, ο τρόπος, με τον οποίο θα γίνει το άδειασμα. Μέχρι τώρα ο υπουργός τελούσε υπό την πλήρη προστασία του πρωθυπουργού. Δεν ήταν απλά το δεξί του χέρι. Ήταν πολλά περισσότερα. Κι ακόμα περισσότερα ανέμενε ο πρωθυπουργός από το πουλέν του. 

Άλλαξαν όμως κάποια πράγματα. Όλα όσα υπόσχονταν ο κ. υπουργός απομακρύνονται. Η έκθεση του ΔΝΤ κάνει λόγο για νέα μέτρα ύψους 6,7 δις, κι αυτό δημιουργεί ένα επί πλέον αρνητικό στα ήδη υπάρχοντα. Το ερώτημα που στριφογυρίζει στο μυαλό των στελεχών της ΝΔ και ζητάει επειγόντως απάντηση, είναι, αν έγινε υπερεκτίμηση των ικανοτήτων του υπουργού από τον κ. Σαμαρά, και εν τέλει, αν ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για να ηγηθεί της επιστροφή. 

Πες μου τους φίλους σου να σου πω τι είσαι.

Ας μην γελιόμαστε, και προπάντων, ας μην παραμυθιαζόμαστε. Όλα όσα συνέβησαν τις τελευταίες μέρες δεν έπρεπε να συμβούν, και το ερώτημα: "Γιατί θα έπρεπε να χαθεί ένας άνθρωπος για να ξυπνήσει η εν υπνώσει(;) συνείδηση", δεν θα απαντηθεί ποτέ.

Είναι σ' όλους γνωστό ό,τι σ' αυτή τη χώρα η πολιτική βούληση είναι είδος πολυτελείας που δεν υπόκειται στη σχετική "φορολογία", ή μάλλον διαφεύγει της "φορολόγησης".

Επόμενο είναι, να μην αναλαμβάνονται ευθύνες και πολύ περισσότερο, να μην αποδίδονται ευθύνες σε πολιτικούς, σε όσους τουλάχιστον είχαν την δυνατότητα και την ευκαιρία να αποκαλύψουν, νωρίς, τη δράση της οργάνωσης αυτής που σήμερα, καταφανώς καθυστερημένα, χαρακτηρίζεται ως συμμορία εγκληματιών.

Αν η 17Ν ήταν μια συνωμοτική οργάνωση και έπρεπε να συμβεί ένα τυχαίο γεγονός για να αποκαλυφθεί και να συλληφθούν τα μέλη της, η Χ.Α. ήταν γνωστή από την ημέρα ίδρυσης της, τόσο για τη δράση της εναντίον των "εχθρών" του έθνους,  όσο και για τα πρόσωπα που την στελέχωναν, που δεν αρνούνταν τους ιδιαίτερους δεσμούς με τους Ναζί και το έδειχναν σε κάθε ευκαιρία.   

Μα ήταν τόσο εύκολο... κι απλό...

_Θανάσηηη... μπα, έφυγε, δεν τον πρόλαβες.
_Δεν πειράζει θα τον πάρω στο κινητό.
_Τι τον ήθελες;
_Να τον ρωτήσω τι δώρο θέλει για τα γενέθλια.
_Ε, καλά... δεν ξέρεις; Ό,τι και να του πάρεις θα πει ευχαριστώ.
_Είναι καλός άνθρωπος.
_Δε μου λες, για να ρωτήσεις τι δώρο θέλει, πήρες;
_Σιγά μωρέ... μια κουβέντα παραπάνω δεν μπορούμε να πούμε;
_Μια κουβέντα, ναι, αλλά.... τις κουβέντες σου, όχι.
_Εσύ τι θα του πάρεις;
_Του πήρα.
_Πότε;
_Χθες.
_Τι του πήρες;
_Δώρο είναι... σταμάτα.

Τι λέτε κ. Καμπουράκη;

Δεν είναι ο Μπάμπης, δεν είναι ο Πορτοσάλτε, κι αυτός ακόμη ο τράγκα - τρούγκας, κι άλλοι ίσως, αλλά είναι πολλοί ακόμη που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο (τους) προσπάθησαν να εξωραΐσουν ή και να δώσουν βήμα στα ΤΕΡΑΤΑ, του τίτλου του άρθρου, του Δημήτρη Καμπουράκη, που ομολογουμένως ήταν ευρηματικός. 

(ΔΕΝ) ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΤΑ. Έγραφε στις 2 Ιούλη του '12, δημοσιεύοντας στο protagon μια ιστορία για να σκεφτόμαστε διαφορετικά. Ο πρόλογος, στη δημοσίευση του mail που έλαβε, όπως λέει, από κάποιον άγνωστο ΒΑΣΙΛΗ Κ. είναι αποκαλυπτικός. Παρ' όλους, υποτίθεται, τους προβληματισμούς του, ενέδωσε, γοητευμένος από την απλότητα και την ανθρωποκεντρική οπτική του ΒΑΣΙΛΗ Κ., αλλά και από την βαθιά εκφραστικότητα του ακατέργαστου κειμένου του.

Για την ιστορία, και μόνο, το αναδημοσιεύω 

Μ'ένα σμπάρο τέσσερις τρυγόνες.

Είδα μια δήλωση της κ. Μπακογιάννη, που έλεγε: "Αν παραιτηθούν οι βουλευτές της ΧΑ να κατέβουμε όλοι μαζί και να μοιράσουμε τις έδρες." Στην αρχή την εξέλαβα ως μια από τις συνηθισμένες δηλώσεις της, όπως πριν λίγο καιρό: "Εμένα η ΧΑ μου φέρεται με το σεις και με το σας". Μετά είπα, μάλλον πρόκειται για άλλη μια ευκαιρία της κ. Μπακογιάννη για να ασχοληθεί μαζί της το πολιτικό ρεπορτάζ. Το ξανασκέφτηκα και είδα ό,τι πίσω από μια κοινότυπη δήλωση κρύβονται περισσότερα απ΄όσα φαντάστηκα όταν διάβασα πρώτη φορά τη δήλωση, δηλαδή...

(α) Μοιράζοντας όλα τα κόμματα τις έδρες της ΧΑ, η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, κατ' αρχήν, θα αυξήσει τις έδρες στη βουλή, αυτοί που θα εκλεγούν θα είναι επιλογή, άρα έμπιστοι, των αρχηγών των δυο κομμάτων, η πλειοψηφία θα είναι ισχυρότερη αριθμητικά και δεν θα κινδυνεύει από ορισμένους "υπερευαίσθητους" βουλευτές που αντιδρούν συχνά-πυκνά σε κάποια νομοσχέδια ή και στον τρόπο που ασκείται από κοινού η εξουσία από τα δυο κόμματα.

Θέλει αρετή και τόλμη η Δημοκρατία.

Όταν είσαι στην κοιλιά της μάνας σου, όταν είσαι μωρό και μπουσουλάς, όταν αρχίζεις να κάνεις τα πρώτα σου βήματα και να αρθρώνεις τις πρώτες λέξεις σου, όταν για πρώτη φορά διαβαίνεις την εξώπορτα του σχολείου για να ξεκινήσεις μια μακρόχρονη πορεία για τη γνώση, όταν για πρώτη φορά πηγαίνεις στη βιβλιοθήκη, στο γήπεδο, στο θέατρο, στον κινηματογράφο, όταν για πρώτη φορά κρατάς τρυφερά το χέρι της φίλης σου... 

Ναι, τότε ο πρότερος βίος σου έχει όλα τα χαρακτηριστικά του έντιμου. 

Όταν βρίσκεις την πρώτη σου δουλεία, όταν παίρνεις τα πρώτα σου λεφτά και τα ξοδεύεις σε δώρα γι' αυτούς που αγαπάς, γι' αυτούς που σ' αγαπούν, όταν άνεργος γυρνάς στο σπίτι κι ένα "δεν πειράζει" κι αύριο μέρα είναι, θα ψάξω πάλι, βγαίνει απ' τα χείλη σου... 

Ναι, τότε ο πρότερος βίος σου έχει όλα τα χαρακτηριστικά του έντιμου.

Χρύσανθος, όπως λέμε ΧΑ (Χρυσός Ανθός)

Η "β' Πανελλαδική", σύμφωνα με τους (αν)εγκέφαλους της αντιτρομοκρατικής και των υπηρεσιών του τότε Δημόσιας Τάξης, θεωρούνταν, περίπου, ως ένα εν δυνάμει εκκολαπτήριο "τρομοκρατών" και παρακολουθούνταν, ανάλογα. Για όσους νεώτερους δεν γνωρίζουν, ήταν τμήμα του "Ρήγα Φεραίου" και προήλθε από τη διάσπαση του 1978. Ένα μέλος της νεολαιίστικης αυτής οργάνωσης, αρκετά χρόνια αργότερα, κατηγορήθηκε αναίτια ως ο αρχηγός της "1ης Μάη". 

Γυρίζω πολλά χρόνια πίσω για να φέρω στο φόντο γεγονότα και ειδικότερα, πρόσωπα, που σήμερα παίζουν καθοριστικό ρόλο στην πολιτική σκηνή. Ένα από αυτά είναι και ο επί των απορρήτων του πρωθυπουργού, που αν ισχύει αυτό που επικαλέστηκε ο ΙΟΣ ό,τι ο φάκελος της "β' Πανελλαδικής" για την αντιτρομοκρατική παραμένει εισέτι ανοιχτός, τότε, ένα ακόμη εξέχον (πρώην) στέλεχος αυτής της "τρομοκρατικής" οργάνωσης (θεωρητικά) πρέπει να ελέγχεται για ανάλογες πράξεις, ή μήπως παραγράφηκε το "αδίκημα" λόγω "υποδειγματικής" μεταμέλειας; 

Η Μέρκελ είπε, θα μας χορέψει ζεϊμπέκικο.

Την ιδιαίτερη αγάπη της για την Ελλάδα τόνισε για άλλη μια φορά η κ. Μέρκελ, αμέσως μετά την συντριπτική νίκη της στις εκλογές. Αυτά που της έχουν μείνει αξέχαστα από την Ελλάδα, είπε, είναι ο γύρος με πίτα, οι λαχανοντολμάδες και το Σαντορινιώτικο "Νυχτέρι" της ελληνικής ταβέρνας στο Βερολίνο. Επίσης, εκμυστηρεύτηκε κι ένα πολύ μεγάλο μυστικό ό,τι από δω και στο εξής αυτή θα χορεύει κι εμείς θα της χτυπάμε παλαμάκια.                                                                         

Μόλις ανακοινώθηκαν τα τελικά αποτελέσματα άρχισαν να καταφθάνουν και τα συγχαρητήρια τηλεγραφήματα. Πρώτος απ' όλους της ευχήθηκε ένας παλιός γνώριμος και φίλος. "Γερά και με τσαμπουκά", της έγραψε στο τηλεγράφημα, "εμείς είμαστε μαζί σου, η Ελλάδα είναι μαζί σου, σε ευγνωμονεί, μην δείξεις οίκτο, πάρτους το κεφάλι όλους, στείλε τους στη γωνία, κι αν θες βοήθεια να σου στείλω τον Φαήλο και τον Χρύσανθο".                         

Στο ημίχρονο ο φασισμός τελειώνει.

Αυτό το Σαββατοκύριακο, στα γήπεδα, δεν έγιναν μόνον ποδοσφαιρικοί αγώνες, δεν παίχτηκε μόνον ποδόσφαιρο, δεν φώναξαν οι φίλαθλοι και οι οπαδοί, μόνον, συνθήματα για τις ομάδες τους, δεν χάρηκαν οι φίλαθλοι και οι οπαδοί που κέρδισαν οι ομάδες τους, δεν λυπήθηκαν, μόνον, για την ήτα της ομάδας τους, δεν σήκωσαν πανό κατά των αντίπαλων ομάδων, δεν έβρισαν τους αντίπαλους φιλάθλους και οπαδούς, σήμερα, τα γήπεδα, δεν ήταν τα ποδοσφαιρικά γήπεδα που γνωρίζαμε, σήμερα, τα πέταλα στις κερκίδες ήταν μια έκπληξη, μια όμορφη έκπληξη, από έναν όμορφο κόσμο, ένα ουράνιο τόξο, σήμερα στα γήπεδα μαζί με το ποδόσφαιρο έγιναν και αντιφασιστικές διαδηλώσεις, σήμερα οι φίλαθλοι και οι οπαδοί των ποδοσφαιρικών ομάδων έδειξαν μια άλλη πλευρά τους, τι πραγματικά είναι, κατηγορούνται, αδιάκριτα, ως χούλιγκαν, γιατί έτσι συμφέρει, γιατί οι χούλιγκαν είναι κατευθυνόμενοι, όπως και οι φασίστες, χτυπιούνται με υπερβάλλοντα ζήλο από τις δυνάμεις καταστολής, φιλοδωρούνται με κάθε είδους χημικά, σήμερα αυτοί οι οπαδοί έδωσαν την απάντησή τους, σύσσωμοι έδειξαν τις αξίες τους, αυτές που χαρακτηρίζουν τον αθλητισμό, γιατί οι φίλαθλοι και οι οπαδοί λατρεύουν τον αθλητισμό, γιατί ο αθλητισμός ενώνει, γιατί το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς, και η ομάδα τους είναι η βασίλισσα, γιατί η ζωή είναι αγώνας και ο αθλητισμός είναι συν-αγωνισμός, γιατί η ζωή είναι φιλία και το ποδόσφαιρο είναι παρέα, μια παρέα όλοι μαζί, για τον αγώνα και τη ζωή, ο πόνος του ενός είναι πόνος της παρέας, η προσπάθεια του ενός είναι αγώνας όλων, ενωμένοι για τη βασίλισσα, ενωμένοι για τη ζωή, κανένας φασίστας δεν μπορεί να κλέβει μια ζωή και κανένας φίλαθλος και οπαδός δεν θα επιτρέψει το φασίστα να παρεισφρήσει, καλυμμένος ή ακάλυπτος, στο σώμα των φίλων και των οπαδών, δεν υπάρχει θέση για το φασίστα στα γήπεδα, ούτε για τους καλυμμένους, στα πέταλα ο φασίστας θα τρέμει και θ' αναστενάζει, θα νοιώθει ασφυξία, το οξυγόνο του θα λιγοστεύει, μέχρι να πέσει ξερός, πριν προλάβει να χωθεί στην τρύπα του.

Ουε υμίν, Φαρισαίοι υποκριτές.

   
"Ιστορίες για να σκεφτόμαστε διαφορετικά". Ναι, σωστά το μαντέψατε, "Δεν υπάρχουν Έλληνες «ναζί». Υπάρχουν Έλληνες εθνικοσοσιαλιστές", αναφώνησε μια "ιερή αγελάδα", σταβλισμένη. Σκεφτόμενος διαφορετικά, προφανώς. 

Οι ναζί σκοτώνουν επιστημονικά, με αέρια σε θαλάμους. Οι εθνικοσοσιαλιστές μπήγουν το στιλέτο στην καρδία. Ιδού, λοιπόν, η διαφορά. 

"Δεν υπάρχουν «δυνάμεις καταστολής». Υπάρχουν δυνάμεις ασφαλείας", "Δεν υπάρχουν «αντιεξουσιαστές».Υπάρχουν χούλιγκανς, δολοφόνοι και ληστές". 

Ναι, θα έλεγα, κι εγώ. "Δεν υπάρχουν ιερές αγελάδες, υπάρχουν σταβλισμένες αγελάδες". Στο σταβλισμένες δώστε όποια έννοια εσείς προτιμάτε. 

Γιατί ξεκίνησα μ΄αυτή την εισαγωγή; Μα, γιατί υπάρχουν πολλοί, και μέσα σ' αυτούς και πολιτικοί του κόμματος του κυβερνά, που τώρα τελευταία εξωραΐζουν τους ναζιστές, κι αδιαφορούν για την εγκληματική τους δράση. 

Η δικαίωση είναι έργο... Ανθρώπων.

Δυο μέρες μετά το συμβάν έγραφα, "απλώς βλακόμαγκας, ή εγκληματική ενέργεια;" και μ' αυτό έβαζα κάποια ερωτηματικά, που περίμενα να απαντηθούν, είτε από την πραγματογνωμοσύνη, είτε από την σήμανση, είτε από την έρευνα του ιατροδικαστή, είτε από μαρτυρίες επιβατών του μοιραίου δρομολογίου. Κάποια από αυτά απαντήθηκαν, κάποια άλλα θα απαντηθούν στην αίθουσα του δικαστηρίου. Όμως, η επιστροφή μου στο θέμα σχετίζεται αποκλειστικά με την απουσία κάθε αναφοράς σε ευρήματα κυρίως αποτυπωμάτων (θα το εξηγήσω παρακάτω), αλλά και στο πόρισμα των πραγματογνωμόνων, που φαίνεται να ολοκληρώθηκε και να παραδόθηκε στη δικαιοσύνη.

Έγραφα σε 'κείνο το κείμενο για τον τρόπο που συμπληρώνεται ένας φάκελος ατυχήματος. Για "αντικειμενικές" δυσκολίες που ενδέχεται να παρουσιαστούν στους ερευνόντες. Για ενδεχόμενη προσπάθεια να εξαφανιστούν στοιχεία από εκείνους που έχουν συμφέροντα. Για προκαταλήψεις που οδηγούν στην εν αρχή προστασία του υπαίτιου και τελικά στην απενοχοποίηση. Σήμερα, λοιπόν, νομίζω πως μπορώ να συνεχίσω το θέμα ακριβώς εκεί που το είχα σταματήσει, και θα προσπαθήσω, μέσα από αυτό το κείμενο να δώσω μια πειστική εικόνα της μοιραίας στιγμής, βασιζόμενος σε κάποια στοιχεία εμπειρίας και γνώσης, αλλά και σε όλα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας από τη μέρα εκείνη.

Μην πυροβολείτε τη Ρεπούση, βαλσαμώστε την.

Διάβασα τη συνέντευξη της κ. Ρεπούση και ήθελα δεν ήθελα, μέσω όσων καταθέτει, κατάφερα να ασχοληθώ μαζί της. Όχι πως δεν το αξίζει. Η θέση της, είτε στο ΑΠΘ, είτε στη Βουλή, είτε ως μέλος κόμματος και μάλιστα αριστερού, όπως αυτοπροσδιορίζεται τουλάχιστον, και κυρίως, λόγω των απόψεων που εκφράζει, αδιαλείπτως, εν είδη "ταινίας προσεχώς", ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος μαζί της, επιβάλλεται, κι αυτό δεν αποτελεί σχήμα λόγου, να σχολιαστούν. Δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητες. Ειδικότερα όταν δηλώνει απερίφραστα ό,τι τα υποκείμενα, οι άνθρωποι, ευτυχώς αντιστέκονται στις κυρίαρχες επιλογές. 

Αυτό που είναι ξεκάθαρο, στη δημοκρατία μας, είναι ό,τι ο καθένας μας, ως μέλος της κοινωνίας έχει το αναφέρετο δικαίωμα να έχει άποψη και να την καταθέτει, μάλιστα, όποτε ο ίδιος κρίνει απαραίτητο, ή και σκόπιμο. Πολλές, μπορεί να συμφωνήσουν και να αποτελέσουν ένα σύνολο, άλλες να διαφωνούν, λιγότερο ή περισσότερο, αλλά αυτό που αποτελεί την ουσία, είναι ο κριτικός λόγος, αυτός που αναδεικνύει τα στοιχεία της άποψης, ή καταδεικνύει την ορθότητα των αντεπιχειρημάτων.

Χρυσαυγήτες v Σύνδεσμοι ΠΑΟΚ 0-1

Τους κοπρίτες, δεν τους έφταναν οι είσοδοι των τηλεοπτικών σταθμών, θέλησαν να αφοδεύσεουν πάνω στην ιστορία. Στις μνήμες ενός λαού που ξεριζώθηκε απ' τις πατρίδες του. Θυμάμαι τον πατέρα της μάνας μου να μιλάει για την πατρίδα του με νοσταλγία. Εκείνος ο τόπος ήταν η πατρίδα του. Χάθηκε. Διωγμένος και κυνηγημένος έφτασε στη μητέρα Ελλάδα και ρίζωσε, έγινε ο τόπος αυτός η νέα του πατρίδα, στέργιωσε και έδωσε και την ψυχή του γι' αυτή στα χρόνια που ακολούθησαν. Μα δεν ξέχασε ποτέ ό,τι για όσα υπέφερε, για τον ξεριζωμό που έζησε, για τα πρόσωπα που έχασε, του έφταιξαν κάποιοι, που σήμερα, οι μεγαλοϊδεάτες (τρομάρα τους) απόγονοι τους, ζητάνε και τα ρέστα.  

Η πρώτη, συντεταγμένη, ήτα των παραγεμισμένων μπουρεκάκιδων ήρθε με πάταγο. Οι απανταχού Σύνδεσμοι των οπαδών της ιστορικής ομάδας, που κουβαλάει τις μνήμες ενός ξεριζωμού, κι έχει ζυμωθεί με τα πολιτικά τεκταινόμενα στη χώρα της "αρπαχτής", τους στόλισαν όπως τους αξίζει, με μια ακολουθία σκληρών ανακοινώσεων και όχι μόνον. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες. Έγραψε ο ΙΟΣ, έγραψε και η Αυγή. Άλλωστε οι ανακοινώσεις των Συνδέσμων του ΠΑΟΚ, όπως και αυτές των χρυσαύγουλων, που ξεθάρρεψαν και νόμισαν πως αν καταφέρουν να φέρουν το παιγνίδι στην έδρα τους θα σκοράρουν, υπάρχουν αναρτημένες σε πολλά σάϊτ.  

Θ' αποχαιρετήσω πλήρης ημερών, καργιόλη.

       Μέρα γιορτής. Περίεργη. Απ' αυτές που δεν χωράνε στο εορτολόγιο. Απ' τις άγραφες. Χωρίς κεράσματα, χωρίς σφιχτοχεριάσματα, φιλιά σταυρωτά και ευχολόγια. Μόνο κάτι βλέμματα, απολιθωμένα, πίσω απ' τις κουρτίνες του σφραγισμένου παράθυρου. 
       "Α! Εδώ είσαι; Καιρό είχα να σε δω. Πως είσαι;" Βαριά η φωνή, βαρύς κι ο αναστεναγμός. "Σαν όλους μας, θαρρώ". Μια ανάσα, ίσα με χίλιες λέξεις. "Μην είσαι σίγουρος πολύ... για τους άλλους". 
       Η ζωή, στο δρόμο, ντύθηκε μια όψη αλλόκοτη. Το πήγαινε-έλα απέκτησε νόημα. Καιρός ήταν. Η καλημέρα, βγαίνει ευκολότερα απ' τα χείλια, καλοδεχούμενη, κι ας μην ακούγεται ευχάριστη. Είναι που, όλο και περισσότερο, μας γυροφέρνει, πως δεν γινήκαμε τώρα, μα πάντα είμασταν, ίδιοι, ίσοι, της ίδιας γειτονιάς, γειτόνοι.
       Είναι που οι μέρες μας απόκαμαν και γίνηκαν ο ίσκιος της νύχτας, να μας ακολουθούν, σε κάθε βήμα, άδειες, σαν δωροχαρτόκουτα που φτάνουν στον προορισμό τους με διαφορά μιας ολόκληρης ζωής.